Mimo iż Egipt chełpi się trzytysiącletnią tradycją, jego obecne oblicze wykrystalizowało się w dużej mierze podczas najazdu Aleksandra Wielkiego w 332 r. p.n.e. Zarówno Aleksander, jak i Ptolemeusz, wódz, który objął władzę w Egipcie po jego śmierci, wykorzystywali egipskie tytuły i formy sprawowania władzy, aby szybko zaskarbić sobie przychylność ludu niezbędną do władania krajem. Ptolemeusz chciał przekształcić Egipt w nowoczesny ośrodek intelektualny i kulturowy poprzez sponsorowanie artystów i pisarzy z całego świata hellenistycznego w zamian za zamieszkanie w Aleksandrii – jego stolicy./n/nJednak konflikt między jego potomkami w połączeniu z agresją z zewnątrz i buntami sprawiły, że Egipt stopniowo tracił znaczenie na arenie międzynarodowej. Rzym coraz bardziej uzależniał się od egipskiego zboża i powoli zdobywał wpływy w Egipcie poprzez wspieranie różnych członków zwaśnionego rodu. Kleopatra, ówczesna władczyni, po mistrzowsku wykorzystała zewnętrzną potęgę do umocnienia swojej pozycji. Zależnie od okoliczności popierała najpierw Pompejusza, potem Cezara, a po jego śmierci Marka Antoniusza./n/nDzięki produkcji zboża oraz kluczowym portom w Aleksandrii i na Morzu Czerwonym Egipt jest jednym z najbardziej dochodowych obszarów basenu Morza Śródziemnego. Przy dobrym wykorzystaniu swoich zalet może stać się potęgą większą niż kiedykolwiek.