Związek Beocki („Gniew Sparty”)

Beocja, zajmująca strategiczną pozycję na północnym brzegu Zatoki Korynckiej, może pochwalić się silnymi granicami i dobrymi połączeniami handlowymi. Jednakże brak naturalnych przystani hamuje rozwój technologii morskich oraz infrastruktury.

Teby, główne miasto Beocji będące jednocześnie stolicą Związku Beockiego, było początkowo teokratyczną konfederacją, lecz teraz troszczy się głównie o handel i wzajemne bezpieczeństwo. W odróżnieniu od wielu podobnych konfederacji Związek Beocki wyróżnia się jednością w walce ze wspólnymi wrogami, dzięki czemu przetrwał próbę czasu. Teby wsparły Persję podczas drugiego najazdu na Grecję w 480 r. p.n.e. po klęsce pod Termopilami. W rezultacie na pewien czas straciły one przywództwo w Związku w następstwie sromotnej klęski najeźdźców ze wschodu, by później odzyskać hegemonię dzięki Sparcie, która chciała, by Teby ukróciły rzekome imperialistyczne zapędy Aten w regionie. Sytuacja ta niechybnie doprowadziła do inwazji, po której nastąpiła dziesięcioletnia ateńska inwazja i okres marionetkowych rządów. Beocja wywalczyła niepodległość w bitwie pod Koroneją w 447 r. p.n.e.

Mimo wynegocjowanego pokoju i napiętych stosunków ze Spartą spowodowanych warunkami traktatu Beocjanie wciąż są wrogo nastawieni wobec Aten. Członkowie Związku są istotną częścią kierowanego przez Spartę ruchu oporu wobec ateńskiej hegemonii nad Peloponezem. Ponieważ Związkowi Beockiemu i jego sprzymierzeńcom, Sparcie i Koryntowi, nie podoba się to, że ich rywal miesza się w kwestie kolonialne związane z Koryntem, to chcą oni raz na zawsze ukrócić imperialne zakusy Aten!