Korynt („Gniew Sparty”)

Choć w rejonie Koryntu od wielu tysięcy lat istniały osiedla ludzkie, to nim w VIII w. p.n.e. kontrolę nad miastem przejęła dynastia Bakchiadów, odgrywało ono dość poślednią rolę w greckim świecie. Po odsunięciu od tronu ostatniego króla, Telestesa, wprowadzono porządek oligarchiczny – wspólne rządy pod kierunkiem wybieranego co rok władcy.

Korynt, zjednoczony pod nowym systemem, wzbogacił się na handlu dzięki swojej pozycji geograficznej i wykorzystał zgromadzone środki do rozpoczęcia dużych publicznych projektów budowlanych oraz wzmocnienia kolonii, w tym tak odległych jak Sycylia. Po okresie tyrańskich rządów Kypselosa i jego syna, Periandra, Koryntianie zbuntowali się i przywrócili w mieście oligarchię.

Mniej więcej w tym samym czasie Korynt zawarł sojusz ze Spartą i rozpoczął walkę z Persami w ramach Związku Helleńskiego. Koryntczycy, wynalazcy dominującej w konfliktach morskich galery zwanej trierą, dostarczyli czterdzieści takich okrętów, czym przyczynili się do zwycięstwa Ateńczyków w bitwie pod Salaminą, która położyła kres wojnom perskim. Jednakże wsparcie, którego Ateny udzieliły Korkyrze – kolonii buntującej się przeciwko władzy Koryntu – oraz zaszłości w sprawach handlowych doprowadziły do tarć między Koryntem i jego bogatym, opływającym w splendor sąsiadem.

Konfrontacja morska wydaje się nieuchronna, dlatego Korynt i jego sojusznicy ze Związku Peloponeskiego będą potrzebować silnej floty, by ukrócić supremację ateńskiej marynarki wojennej. W związku z tym miasto musi zbudować silną flotę, która przeciwstawi się nieustraszonej marynarce Aten. Trzeba też pamiętać, iż Korynt dysponuje dużymi zasobami ludzkimi, z których może werbować żołnierzy, co czyni go groźnym graczem i czymś więcej niż jedynie tłem dla spodziewanej spartańskiej dominacji na polu walki...