Kartagina (Hannibal u bram)

Kartagina, od czasu sromotnej klęski w pierwszej wojnie przeciwko Rzymowi, próbuje odbudować dawny prestiż i potęgę. Gdy Rzym był zajęty konfliktem w Ilirii, legendarny wódz Hamilkar Barkas zadomowił się w Iberii, żeby spłacić odszkodowania wojenne należne Rzymowi i odzyskać utracone bogactwa Sardynii i Sycylii będących teraz pod kontrolą Rzymu. Po wielu wysiłkach Hamilkar przejął od okolicznych plemion bogate złoża srebra i złota. Dzięki temu spłacił dług należny Rzymowi i powołał do życia ogromną armię, która stacjonuje w Gades (współczesny Kadyks).

218 r. p.n.e. Teraz, w obliczu śmierci ojca i zabójstwa swego szwagra, Hazdrubala Starszego, inicjatywę postanowił przejąć młody i obiecujący wódz Hannibal – syn Hamilkara, od dzieciństwa pałający nienawiścią do imperium rzymskiego. Hannibal ma nadzieję, że po objęciu dowództwa nad kartagińską armią najemników w Iberii i przejęciu sprzymierzonego z Rzymem miasta Sagunt doprowadzi od kolejnej wojny z Rzymem.

Pierwsze posunięcie Hannibala dowodzi jego wielkiej siły i przebiegłości, ale musi wzbić się na wyżyny inteligencji, jeśli chce zatryumfować. Licznym plemionom śródziemnomorskim nie podoba się nadmierny ekspansjonizm Rzymu. Stosując odpowiednie zabiegi dyplomatyczne, Hannibal może je skrzyknąć do walki z imperium. Kartagina i jej sojusznicy muszą się zjednoczyć, jeśli chcą odnieść zwycięstwo. Jest wiele wyzwań do pokonania, nim osiągnięty zostanie ostateczny cel: przełamanie rzymskiego prymatu w regionie śródziemnomorskim.