Bojowie

Celtyckie plemię, Bojowie, to zaciekli wojownicy i jednocześnie pasterze, prowadzący tryb życia zbliżony do koczowników. Ich nazwa pochodzi od słowa „wojownik” lub „krowa”, czyniąc z nich zatem „lud wojowników” lub „lud pasterzy”.

Chociaż ich prawdziwe pochodzenie nie zostało do końca wyjaśnione, przed 390 r. p.n.e., Bojowie brali udział w celtyckich najazdach na północną Italię. Przemieszczając się na południe, przez Alpy, przepędzili Etrusków i zajęli ich ziemie. W tym samym czasie, po drugiej stronie Alp, przemieścili się również na wschód, w kierunku rejonów dzisiejszych Niemiec wschodnich i Czech (po łacinie zwanych Bohemią właśnie od tego plemienia). W późniejszym okresie, Bojowie zawarli sojusze z innymi plemionami Galii Cisalpińskiej oraz Etruskami, aby przeciwstawić się szybko rozprzestrzeniającej się republice rzymskiej. Pokonani i zmuszeni do odwrotu, w późniejszych latach dołączyli do migracji Helwetów, która przyczyniła się do wybuchu wojen galijskich, wspierając jednocześnie Wercyngetoryksa w bitwie pod Alezją. Na wschodzie, ich terytoria ostatecznie przypadły Dakom.

Wiodąc skromne życie, społeczeństwo Bojów ukierunkowane jest na sztukę wojenną i rolnictwo a ich najcenniejszymi zasobami są złoto i żywy inwentarz. Status pośród ich przywódców zdobywa się nie tylko poprzez waleczność, ale także za sprawą ilości posiadanego bydła i wielkości orszaku. Ze swojej obecnej pozycji w centralnej Europie, Bojowie są w stanie uderzyć na południe w kierunki Italii lub Grecji, na zachód w stronę Galii lub na wschód, przeciwko plemionom dackim.