Kimmeria (Czarnomorskie kolonie)

Bospor Kimeryjski przez stulecia był polem walk z uwagi na swe znaczenie strategiczne i bogactwo surowców. Wojowniczy Grecy z Miletu w Azji Mniejszej założyli liczne kolonie na wybrzeżu Morza Czarnego w VI i VII wieku p.n.e., m.in. na Cieśninie Kerczeńskiej i nad Jeziorem Meockim, czerpiąc pełnymi garściami z obfitości surowców i handlując z innymi państwami greckimi.

Podobnie jak w przypadku innych kolonii greckich także i tu doszło do konfliktów z okolicznymi plemionami Scytów i Sarmatów. Ostatecznie jednak kultury stopiły się w jedną. Na początku V wieku p.n.e. kimeryjskie kolonie zatraciły cechy typowej greckiej demokracji i stały się oligarchiami, w których władzę sprawowała rodzina z rodu Archaenaktydów. Nie trwało to jednak długo, gdyż w roku 438 p.n.e. władzę przejął Trak o imieniu Spartokus, który rządził niepodzielnie do 431 r. p.n.e. Po jego śmierci władzę objął jego syn, Satyrus, który podbił okoliczne osady i nawiązał bliskie kontakty z Atenami. Był to początek Królestwa Kimeryjskiego, a także dynastii, która przetrwała po dziś dzień.

Pomimo swej siły Kimerii wciąż zagrażają okoliczne plemiona oraz chciwość pobliskiego Pontu, którego siła wojskowa może okazać się zgubna.