Galacja

Celtowie galijskiego pochodzenia, Galatowie, osiedlili się i błyskawicznie zdominowali tereny centralnej Anatolii i Frygii. Dumni wojownicy, słynni ze swych umiejętności, lojalności oraz zaciekłości w walce, są wysoko cenionymi najemnikami w całym hellenistycznym świecie.

Składający się z trzech plemion: Tektosagów, Tolistobogiów i Trokmów, Galatowie oddzielili się od dowodzonych przez Brennusa Galów, podczas ich inwazji na Macedonię i Grecję w 279 r. p.n.e. Pokonawszy tereny Tracji, przeszli przez Bosfor i wkroczyli do Azji Mniejszej jako sojusznicy Nikomedesa z Bitynii, pomagając mu w walce z bratem o tron. Po zakończeniu krótkiej wojny pomiędzy Nikomedesem a ekspansywnymi Seleucydami, osiedlili się na obszarze, który później nazwano Galacją. Terytorium zostało podzielone między trzy plemiona. Każde z nich miało własną stolicę, ale zbierały się na wspólną radę w Drunemetonie, świętym gaju dębowym, mieszczącym się na południowy zachód od Ancyry, stolicy Tektosagów. Pozostawiwszy rdzennym mieszkańcom Kapadocji kontrolę nad swoimi miastami i ziemiami w zamian za dziesięcinę, Galatowie stopniowo stawali się wojskową arystokracją. Na podobieństwo Spartan, szkolili się w sztuce wojennej, walcząc w celtyckim stylu przy użyciu mieczy, oszczepów i owalnych tarcz.

Mieszkający w sercu Azji Mniejszej, Galatowie mają przed sobą trudne decyzje: poszerzyć swe wpływy na Kapadocję, czy uzyskać dostęp do morza przez Pont, Pergamon lub Bitynię, oraz, czy mając obecną, silną pozycję, zaatakować zachód, czy wschód.