Luzytanie

Luzytanie zamieszkiwali Półwysep Iberyjski na długo przed tym, jak Kartagina i Rzym zaburzyły spokój w tym regionie. Nie tworzą oni, w przeciwieństwie do swoich odległych kuzynów Swebów, zwartego ludu, raczej luźne przymierze składające się z pomniejszych, chroniących się nawzajem plemion. Luzytanie to zaciekli i wytrawni wojownicy, dobrze przystosowani do walki partyzanckiej, co czyni z nich świetną lekką piechotę zaciężną. Kobiety wywodzące się z tego ludu walczą u boku mężczyzn, co stanowi kolejny dowodów ich zaciekłości.

Wywodzący się z doliny Douro (dzisiejsza Portugalia) Luzytanie stopniowo rozszerzyli strefę swoich wpływów na południe, aż dotarli do brzegów rzeki Tag, nad którą się osiedlili. Luzytański panteon składa się z wielu bóstw, ale czczono przede wszystkim Endowelikusa, boga dobrobytu. Popularnym bóstwem, zwłaszcza na południu, była Ategina, bogini świata przyrody i płodności. Luzytanie, podobnie jak wiele ludów tamtego okresu, składali ofiary ze zwierząt ku czci swoich bogów.

Iberia, choć odizolowana na zachodzie, zaczyna się zmieniać. Kartagina i Rzym próbują rozszerzyć swoje wpływy w tym regionie – brutalna konfrontacja jest nieuchronna. Jeśli Luzytanie zdołają obronić swoje ziemie, być może będą mogli wyjść poza półwysep i rozszerzyć swoje wpływy na tereny śródziemnomorskie. Choć z początku roztropnie jest zawrzeć porozumienie z wrogiem, to koniec końców trzeba będzie go przepędzić ze swoich terenów!