Seleucydzi
| Dziedzictwo Aleksandra: -20% do oporu wobec okupacji |
| Konflikty wśród diadochów: +10% do morale dla wszystkich oddziałów, które walczą z Hellenami |
Opis
Po śmierci Aleksandra Wielkiego jego imperium zostało podzielone pomiędzy jego krewnych, wodzów i towarzyszy. Jeden z tych spadkobierców, wódz Seleukos I Nikator ( lub Seleukos Zwycięzca) objął we władanie Babilonię, gdzie ustanowił dynastię Seleucydów. Podczas toczonych w kolejnych latach wojen Seleucydom udało się zająć ziemie ciągnące się od śródziemnomorskiej części Lewantu aż do rzeki Indus, wchłaniając tym samym dużą część starożytnego Imperium Persów.
W bitwie pod Ipsos w 301 r. p.n.e. Seleukos I powstrzymał macedońska dynastię Antygonidów przed odbiciem większości Imperium Aleksandra. W bitwie użył około 500 słoni bojowych, zabezpieczając przy ich pomocy Imperium Seleucydów. Macedońska elita rządząca oraz greccy osadnicy zapewnili dalszą hellenizację imperium, choć zachowano także wiele miejscowych obyczajów. Babilońscy Seleucydzi może i byli daleko od Grecji, ale zachowali rozliczne greckie obyczaje, tradycje i obrządki religijne. Armia Seleucydów pełnymi garściami czerpała z dorobku greckich dowódców, łącząc go z najlepszymi cechami wschodu. Z taką siłą Seleukos gotów był do podboju Macedonii i Grecji, lecz w roku 281 p.n.e. został zamordowany przez Ptolemeusza Keraunosa, króla Macedonii.
Potomkowie Seleukosa mają szansę utrzymać jego ziemie. Co prawda grożą im Macedończycy i egipscy Ptolemeusze, muszą też poradzić sobie z wewnętrznymi tarciami we własnych prowincjach, protektoratach i satrapiach, ale to wszystko znane zagrożenia. Wystarczy odrobina sprytu i siły, żeby zmienić je w okazje do utrwalenia rządów i dalszych podbojów. Zachodnie ziemie Aleksandra mogą wkrótce należeć do nich…
Pozostałe rody
Rody dominujące w prowincjach czerpią korzyści z jedności imperium. Na dworze rzymskim łączą je silne więzi kulturowe. Choć rody te mają różne priorytety i pozycje, potrafią się porozumieć właśnie na arenie politycznej imperium.
Dynastia Seleucydów
Przejmując władzę w części imperium Aleksandra Wielkiego, Seleukos I Nikator stworzył największe królestwo spośród następców Macedończyka. W tak zróżnicowanym kulturowo państwie musiało jednak dochodzić do wewnętrznych konfliktów i napięć.
- Władcy Wschodu: Duża kara do stosunków dyplomatycznych z frakcjami wschodnimi (niechęć kulturowa)
- Wielokulturowość: -25% do negatywnego wpływu na ład publiczny z powodu obecności obcych kultur
- Królewskie posiadłości: +10% do przychodów generowanych przez budynki rolnicze
