Jeżeli osada posiada garnizon i fortyfikacje, często jedynym sposobem na jej przejęcie okazuje się oblężenie. Podczas oblężenia twoje oddziały otaczają osadę i starają się ją zmusić do kapitulacji – albo poprzez zagłodzenie mieszkańców, albo w drodze bezpośredniego ataku przy pomocy machin oblężniczych (takich jak tarany i wieże) oraz artylerii. Oblegani mogą wyjść w pole i zmierzyć się z tobą w otwartej bitwie, ale ich pokonanie nie spowoduje automatycznego zdobycia osady. Zwycięstwo w oblężeniu skutkuje przejęciem prowincji przez twoją frakcję. Daje to kilka możliwości, opisanych poniżej, z którymi wiążą się różne kary. Ponadto musisz spodziewać się kar do ładu publicznego, jeśli nowy właściciel regionu wywodzi się z innej kultury niż tubylcy.
Artylerię oblężniczą, czyli na przykład onagery, można tworzyć w ten sam sposób, co zwykłe jednostki. Machiny oblężnicze buduje się jednak w polu i używa do zdobycia wrogiej osady, przy czym budowa zajmuje określoną liczbę tur. Zarówno najprostsze tarany, jak i wielopiętrowe wieże pozwalają bezpośrednio atakować i niszczyć obwarowania, lecz są ciężkie i powolne, co czyni z nich łatwy cel dla wrogich oddziałów. Należy je zatem chronić przed siłami wypadowymi adwersarzy.
Podczas gdy armie bronią zagrożonych regionów, w twoich osadach stacjonują odrębne garnizony. Żołnierze ci przypisani są do swojej osady i nie mogą opuścić posterunku, aby dołączyć do regularnej armii. Typ jednostek garnizonowych zależy od budynków stojących w danej osadzie. Nie są to może elitarni żołnierze, ale odpierając kolejne oblężenia, garnizony zdobywają doświadczenie i umiejętności. Porty również mają garnizony jednostek morskich, gotowe bronić ich przed najazdami i blokadami.
Jeśli podczas ataku zdecydujesz się otoczyć przeciwnika (niewielka osada) lub zorganizujesz oblężenie (duża osada), twoje oddziały nie będą uczestniczyć w otwartej bitwie, lecz spróbują wziąć przeciwnika na przeczekanie, póki obrońcy nie zdecydują się przełamać okrążenia lub głód nie zmusi ich do poddania się. Liczba tur, jaka musi minąć, nim przeciwnik się podda, znajduje się w dolnym lewym rogu panelu oblężenia. Gdy już się zdecydujesz okrążyć lub oblegać przeciwnika, możesz w dowolnej chwili zmienić rozkaz.
Jeśli w obleganej osadzie znajduje się port, jej mieszkańcy otrzymywać będą w ograniczonym stopniu zaopatrzenie z zewnątrz. Sprawia to, że czas potrzebny, by osada się poddała, wydłuża się dwukrotnie. Jeśli oprócz oblegania osady zorganizujesz także blokadę portu, jej mieszkańcy znacznie szybciej zaczną głodować, co przyspieszy ich decyzję o poddaniu się.
Po podbiciu regionu na jego obszarze wystąpią niepokoje społeczne spowodowane zmianą władcy, zwłaszcza jeśli wywodzi się z innego kręgu kulturowego. Zjawisko to, znane jako „opór przed okupantem", stopniowo słabnie, ale nigdy nie znika całkowicie, warto więc pozostawić w regionie garnizony i rozważnie ustalić opodatkowanie.
Ta opcja dostępna jest tylko wtedy, jeśli grasz frakcją barbarzyńców. Twoje wojska wpadają do osady, niszczą budynki, rabują i zabijają miejscową ludność. Nie zajmujesz osady, zostawiasz ją w ruinie. Łupienie zmniejsza ład publiczny u właściciela osady i pogarsza wasze stosunki dyplomatyczne. Pojmani mieszkańcy zostają automatycznie zabici.
Twoje wojska mogą wyzwolić osadę tylko wtedy, jeśli wyzwalana frakcja była na początku kampanii właścicielem zarówno danej osady, jak i regionu, a następnie została zniszczona. Kontrola nad osadą zostanie im przywrócona, wszyscy jeńcy pójdą wolno, a stosunki dyplomatyczne między wami staną się bardzo przyjacielskie.